|
|
|
|
|
Vanuit de pastorie
Vanuit de pastorie
Voor afgelopen zondag stond het slot van het verhaal van Jona op het leesrooster van de landelijke kerk. Mooi verhaal. Weet u het nog, lezer? Jona moest van God naar Nineve om de stad aan te klagen. De bevolking was zo slecht in haar gedrag dat God er een einde aan wilde maken. Jona weigert dit bericht over te brengen, probeert voor God te vluchten op een schip, en komt in de buik van een grote vis terecht. Die spuugt hem uit op droog land en Jona gaat alsnog naar Nineve. Hij heeft zijn les geleerd – voor God vluchten werkt niet. Hij loopt door de stad en roept het oordeel Gods uit: “Nog veertig dagen, dan wordt Nineve weggevaagd!” Maar wat gebeurt er? De bevolking schrikt wakker en verandert van gedrag. En God krijgt berouw van zijn vonnis en spaart de stad.
Er rijzen meerdere vragen bij dit verhaal. Is een stadverwoesting een daad van God? Is het straf voor slecht gedrag? Is dat de reden waarom Mexico getroffen is door een aardbeving? Ik geloof dat niet. Een natuurramp is een natuurramp en verder is daar niets over te zeggen. Ja, dit: God huilt mee met de getroffenen. Heeft hij het gedaan? Nee. Had hij het kunnen voorkomen? Zinloze hypothetische vraag. Aan welke kant staat Hij? Aan de kant van de mensen in rouw en aan de kant van de hulpverleners, natuurlijk. “Heer, help ze dan!” roep ik. Ja, jij hebt makkelijk praten, zegt Hij. Stuur jij nou eens wat geld. Ik heb jouw geld nodig. Ik kan niets zonder jou. De aarde heb ik gelegd in handen van mensen.
Terug naar Jona. Het verhaal geeft ons een beeld van God en een beeld van de mens – van hoe die is en hoe die moet worden. Want wij zijn in Gods beeld geschapen, maar we zijn vertekend. Dat zien we als we kijken naar Jona. Hij is boos als God zijn vonnis intrekt. Hij zegt: “Ik wist het wel: u bent een God die genadig is en liefdevol, geduldig en trouw, en tot vergeving bereid.” Hij is hier kwaad om, had liever verwoesting gezien. De mens is dus blij met een vonnis, met straf, maar God niet. God is van de lange baan: van blijven luisteren, hopen, praten, openstaan… God heeft geduld. Hij kijkt uit naar het positieve, en hoe vaag dat ook mag klinken, als het klinkt kan hij er wat mee. Daar kan veel tijd in gaan zitten. Maar het ergste is opgeven en de rug toekeren, klaar ermee. Die teleurstelling is te groot voor God.
Misschien is het soms goed om de balans op te maken en ergens mee klaar te zijn. Het verhaal van Jona wil ons echter laten zien dat wij dat wel eens te gauw doen en dat God meer geduld heeft. Wij zijn in Gods beeld geschapen. Wij moeten dus geduld meer kans geven, en de vergeldingsdrang, de afrekeningswens wat meer tegenhouden. Ik denk dat het verhaal mij dit wil zeggen. Ik kan er ook wat mee vandaag in mijn eigen bestaan. Meer geduld, luisteren, dat kleine beetje bereidheid tot verandering en verbetering toejuichen, bij mezelf, bij de ander, daarop verder bouwen. Ik zie er ruimte voor, in mijn bestaan. En in uw omgeving, lezer? Hoe zit het daar?
| | terug
|
| |
|
|
|
|
|
|
Kerkdienst
 28-04-2024
om
10.00 uur
Kinderactiviteit: Andrea Kasteleijn
meer details
Kerkdienst
05-05-2024
om
10.00 uur
Kinderactiviteit: Renske Ellenkamp
meer details
Kerkdienst
09-05-2024
om
09.00 uur
Hemelvaartsdag
meer details
Kerkdienst
12-05-2024
om
10.00 uur
Kinderactiviteit: Annet Heuvelink
meer details
|
|
|
koffieochtenden
1e en 3e dinsdag van de maand om 10.00 uur koffiedrinken in Withmundi (achter de kerk)
|
|
|
|
